تصاویر دوقلوهای تاریخی ایران و سوئیس

تصاویر دوقلوهای تاریخی ایران و سوئیس | عکسی که سفارت سوئیس منتشر کرد

سفارت سوئیس در تهران با انتشار تصاویری از پل تاریخی «وِرِسک» در شمال ایران (استان مازندران) و نمونه مشابه آن در سوئیس به مرور تاریخ روابط دو کشور پرداخت.

میراث

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، سفارت سوئیس در ایران با انتشار عکس‌هایی در توئیترش از دو پل تاریخی

با معماری مشابه در دو کشور ایران و سوئیس نوشت: پل نمادین «ورسک» در استان مازندران در سال ۱۳۹۷ توسط یک تیم چندملیتی از جمله مهندسان سوئیس ساخته شد و نمونه مشابه این پل به نام «ویزن ویادوکت» در کانتون گرابوندن سوییس در سال ۱۹۰۹ افتتاح شد. هر دو عکس توسط «دیوید گابلر» گرفته شده است.

۸۳ سال از ساخت پل ورسک می‌گذرد. این پل تاریخی که هر روز مسیر گذر قطارهای مسافربری ساری و گرگان است، حدود ۱۱۰ متر ارتفاع دارد که روی دره ورسک ساخته شده است. شعاع قوس بزرگ این پل ۶۶ متر و طول آن ۹۹ متر با عرض ۴ متر است.

این پل از بلندترین پل‌های راه‌آهن ایران شناخته می‌شود که از شاهکارهای مهندسی و معماری نیز به حساب می‌آید که در سال ۱۳۵۶ به عنوان اثر ملی ثبت شد. پل ورسک راه‌آهن تهران ـ‌ شمال را به یکدیگر وصل می‌کند.

گفته شده شرکت دانمارکی «کمپساکس» با تضمین ۷۰ سال، این پل را ساخته است اما کشورهای دیگری همچون آلمان، اتریش و سوئیس نیز در ساخت این پل مشارکت داشته‌اند. عملیات احداث این پل از سال ۱۳۱۳ آغاز شد و در سال ۱۳۱۵ به پایان رسید.

 پل «ویزن ویادوکت» که سال ۱۹۰۹ در سوئیس ساخته شد و معماری و مهندسی آن شبیه پل ورسک ایران است

پل ورسک در زمان جنگ جهانی دوم نقش استراتژیک داشت. روایت شده که در زمان جنگ جهانی دوم، هیتلر از دولت ایران خواست تمام پل‌ها و تونل‌های کشور را برای جلوگیری از کمک‌های نظامی و غذایی متفقین منفجر کند. نام ورسک نیز در این فهرست بود. هرچند این انفجارها رخ نداد. پس از آن چرچیل، نخست‌وزیر وقت انگلستان لقب «پل پیروزی» را به پل ورسک داد. در ۲۳ تیر سال ۱۳۲۴ خورشیدی به پیشنهاد وزارت راه ایران، نام این پل به «پل پیروزی» تغییر کرد. این پل که بیشتر نقش مواصلاتی داشته اکنون به جاذبه‌ گردشگری تبدیل شده و قطارهای توریستی روی آن توقف کوتاهی دارند و گردشگران می‌توانند روی این پل حرکت کنند. این پل مشرف به روستایی هم‌نام خود ورسک است که در کنار ایستگاه راه‌آهن آن، قبرستانی وجود دارد که می‌توان مزار قدیمی برخی کارگران و مهندسان راه‌آهن شمال را آن‌جا یافت.