جامعه شرقی بویژه بخش اسلامی آن، بحرانی عمیق دارد که برای خروج از آن و ورود به تمدنی نوین، نیاز به یک سامانه فراگیر فکری برای همه عرصه های ذهن و عین دارد، این کاری است که بسیاری از اندیشمندان معاصر ما و از جمله آقای حکیمی برای آن فکر و تلاش کرده اند، اما موانع به حدی زیاد و شناخت ما از وضع شرق به قدری نارسا و متدهای ما به قدری غیر علمی است که فقط توانسته ایم گام های تجربی بسیار کوچکی را برداریم. هر کدام از اندیشمندان ما در حصار داشته های پیشینی و پسینی هستند و درآمدن از آنها خود نیازمند یک معجزه است…